Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Μία μικρή θεώρηση της χαράς

Σαφώς και δεν υπάρχει ατόφια αληθινή αγάπη στο δικό μας κόσμο, γιατί αν υπήρχε, σίγουρα το έτερον ήμισυ τινός θα πυροβολούσε αυτόν τον κάποιο βλέποντας τη παρακμή ως παράσταση να διαδραματίζεται μέσα στα μάτια του, και σίγουρα έπειτα και ο ίδιος θα αυτοκτονούσε.
Ο λόγος των αισχρών λόγων πηγάζει απ'την έννοια της χαράς (και όχι ευτυχίας) στην εποχή μας
, η οποία δείχνει σημάδια εξαφάνισης.
Η μόνη ελπίδα βρίσκεται στην περιορισμένη θλίψη, την εύρεση δηλαδή κάποιων ασχολιών ή σκέψεων ευχάριστων, για να ξεφύγει κάποιος από το μοντέρνο βιασμό της ανθρώπινης φύσης, τη ρουτίνα.
Χαρά επομένως για τον μοντέρνο άνθρωπο είναι η μείωση της θλίψης, καθώς η πρώτη δεν μπορεί να επέλθει για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ η δεύτερη χαρακτηρίζει ως επί το πλείστον τη πορεία της ζωής του, όσο και αν οι προσωρινές χαρές (εύρεση εργασίας,εισόδημα, υλικά αγαθά) φαίνονται να τον ικανοποιούν.
Μάλιστα, όσο περισσότερο μορφωθεί κανείς, και γεννήσει ιδέες και νέες σκέψεις στο νου του τις οποίες δε γνώριζε πρωτύτερα, τόσο αυτές θα τον σαστίζουν, καθώς ο ίδιος θα ανακαλύπτει τη διφυΐα του κόσμου: 
  1. το "είναι" και
  2. το "δύναται είναι"

2 σχόλια: