Στο πρώτο μέρος ασχοληθήκαμε με τις διαφορές μεταξύ ατόμου και προσώπου.
Σε αυτό το μέρος θα ασχοληθούμε με την σχέση τους με την ανθρώπινη φύση.
Ας το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή, ώστε να αποφύγουμε τυχόν παρεξηγήσεις: καμία κοινωνία μέχρι τώρα δεν ήταν κοινωνία προσώπων. Όλες οι κοινωνίες, όσο κι αν προσπαθούσαν να μασκαρευτούν μέσω διαφορετικών κοινωνικών συστημάτων, των οποίων η κεντρική ουσία ήταν η ίδια, ήταν κοινωνίες ατόμων.
Στις κοινωνίες ατόμων, ισχύει ένας βασικός νόμος: ο νόμος της ζούγκλας. Αυτός ο νόμος είναι ακόμα πιο έντονος μέσω του καπιταλισμού, ακόμα κι αν ο ίδιος προσπάθησε καλύψει τις βρωμιές του, ονομάζοντας τον οικονομικό φόνο "καθημερινό κοινωνικό φαινόμενο".
Σε όλες ανεξαιρέτως τις κοινωνίες ατόμων, ισχύει η επικράτηση του οικονομικά ισχυρότερου.
Δηλαδή, ολόκληρη η ζωή του ατόμου περιστρέφεται γύρω από την εκμετάλλευση, η οποία θα οδηγήσει στην συσσώρευση κεφαλαίου.
"Μα", θα σκεφτείτε," αυτή είναι η φύση του ανθρώπου! Δεν μπορείς να πας κόντρα στην φύση του ανθρώπου, σωστά;"
Λάθος. Σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος προσπαθεί να πάει κόντρα στην φύση του. Έτσι σταμάτησε ο κανιβαλισμός, έτσι σταμάτησαν οι ανθρωποθυσίες. Η φύση του ανθρώπου είναι η διαρκής αναζήτηση δύναμης, η ανάγκη να υπερισχύσει απέναντι στους γύρω του, με οποιονδήποτε τρόπο.
Όμως, δεν βλέπουμε πως αυτή η φύση μας εξοντώνει; Δεν βλέπουμε πως ο καπιταλισμός, το κοινωνικό σύστημα που η βασική αρχή του είναι να αφήνει την ανθρώπινη φύση ελεύθερη να ξεσαλώσει, έχει δημιουργήσει την οικονομική κρίση;
Σίγουρα δεν προτείνω να κατακερματίσουμε την ανθρώπινη φύση. Απλώς προτείνω να την τιθασεύσουμε. Ουσιαστικά. Αν θέλουμε να γίνουμε κοινωνία προσώπων.
Μ'αρέσει , πολύ σωστό. Όλοι καθησυχάζονται στο γεγονός ότι η ανθρώπινη φύση επιτρέπει κάποιες συμπεριφορές, και πιστέυουν ότι έχουν την ελευθερία να "ελευθεριάζουν" , και βεβαίως το προσωπικό συμφέρον , όπως και στο καπιταλισμό, είναι ο γνώμονας για όλες τους τις πράξεις, κάτι το οποίο πιστέυουν ότι επιβάλλει και την <> όλων των υπολοίπων οι οποίοι θεωρούνται επικίνδυνοι για την μείωση του κεφαλαίου τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς αυτό εννοώ. Όλοι τοποθετούν το ατομικό συμφέρων πάνω από το συλλογικό, και χρησιμοποιούν σαν άλλοθι την ανθρώπινη φύση. Αυτό πρέπει να αλλάξει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ.: Ευχαριστώ για τα καλά σχόλια!